Waar blijft de politiek, want de politiek is aan zet. Wanneer besluit de minister tot een departementale Taskforce Cold Case?
Het is stil aan de kant van de politiek, terwijl nabestaanden en professionals schreeuwen om maatregelen. De techniek achterhaalt het beleid van het Ministerie van Justitie en Veiligheid. Vanaf de nabestaanden en de professionals zijn diverse ideeën naar voren geschoven om de lijst met cold cases eens goed te inventariseren met als doel een beleidsplan. De politie doet wat binnen de mogelijkheden ligt, particuliere onderzoekers en journalisten gaan voortvarend door en nabestaanden blijven standvastig aandacht vragen voor hun slachtoffer. Wat is de stand van zaken vanuit de minister en het departement en welke maatregelen worden genomen om de inventarisatie van cold cases uit te voeren?
Het meest schrijnende verhaal tot op dit moment is wel die van de organisatie van de stille tocht van nabestaanden van slachtoffers van cold case zaken in 2019. Nagenoeg elke betrokkene om de nabestaanden heen waren aanwezig, alleen de minister van Justitie en Veiligheid bleek door een tot op het heden onbekende reden niet aanwezig te zijn. Tot frustratie van de organisatie en nabestaanden tot op de dag van vandaag, goed verwoord door Wicky van der Meijs in een recent interview.
Het dossier cold cases groeit en groeit. Nieuwe technieken en methoden zijn aan de orde van de dag. DNA -onderzoek in allerlei nieuwe vormen, overige wetenschappelijke inzichten, toenemende mogelijkheden tot burgerparticipatie via multimediakanalen, toevoegen van externe specialisten en vrijwilligers aan cold case onderzoeken, artificial intelligence methoden en studenten die samen met de universiteit een cold case omarmen. Een enorme basis voor departementaal beleidsplan.
Het bijzondere is zelfs dat politie en justitie tot op heden nog geen (volledige) lijst van alle cold casezaken in Nederland beschikbaar stelt. Tijdens de verantwoording in de vaste Tweede Kamer commissie voor justitie en veiligheid sprak de minister over 1700 cold cases. Maar welke slachtoffers dit zijn blijft verborgen en beroept de minister zich op de privacy van de slachtoffers en nabestaanden. Het verstrekken van gegevens zou volgens de privacywet voor politiegegevens niet mogen.
Ondanks het feit dat nabestaanden en professionals een handreiking doen en de maatschappij overduidelijk wil en kan participeren, de zogenaamde burgerparticipatie, ontvouwt zich binnen het departement van Justitie en Veiligheid tot op heden geen beleid. De minister is reactief en zeker niet pro-actief. De beperkte toezeggingen die zijn gedaan, worden nu al niet daadkrachtig uitgevoerd en zijn zeker niet zichtbaar.
Waar blijft de politiek, want de politiek is aan zet. Wanneer besluit de minister tot het vormen van een departementale Taskforce om een gedegen beleid vast te stellen?
