Wetenschap: Reden tot bezorgdheid. Ontbreken coldcasemanagementsysteem, specialisten en doeltreffendheid cold case teams.
Met moderne technologieën en DNA verbeteringen hebben instanties een groeiende interesse getoond in onopgeloste moorden en andere ernstige misdrijven. Er is echter weinig tot geen onderzoek gedaan om te bepalen hoeveel gevallen er zijn wereldwijd of welke kenmerken leiden tot effectieve oplossingen. Dit artikel kijkt naar best practices in cold case management in een groter perspectief zoals dat van de Verenigde Staten en Groot-Brittanie. Volgens het onderzoek is het meeste coldcasewerk ongestructureerd terwijl 70% van de reagerende instanties wel cold cases heropenen en onderzoeken. Er werd ook ontdekt dat 30% van de cold cases wordt toegewezen aan de oorspronkelijke onderzoeker, terwijl 44% wordt behandeld als onderdeel van de reguliere taak. Ondanks het feit dat de enquête verkennend was en het responspercentage laag was, zijn tal van cruciale inzichten verzameld die kunnen helpen het management van cold cases te verbeteren. Als het gaat om de beslissing om een zaak te heropenen, laten autoriteiten zich niet beïnvloeden door druk van de media of de families van slachtoffers. De meeste instanties onderzoeken onopgeloste zaken niet in een soort van regelmaat maar incidentgericht en reactief. In plaats daarvan worden zaken meestal alleen actief onderzocht wanneer nieuw bewijs (zoals fysiek bewijs of getuigenverklaringen) of nieuwe DNA-testen worden gebruikt om bestaand bewijs opnieuw te bekijken.
Gespecialiseerde onderzoekers en toegewijde goed ingerichte specialistische coldcase-eenheden zijn zeldzaam. Cold-case werk is iets dat onderzoekers uitvoeren als de tijd het toelaat, terwijl ze de prioriteit stellen aan hun actieve caseload. Financiering is onzeker en wordt zelden vermeld als een regel in de budgetten van politieorganisaties. Indien coldcase onderzoeken moeten worden voortgezet en uitgebreid, dan blijkt extra financiering DNA-onderzoeken nodig te zijn. Een derde belangrijke conclusie is dat, afhankelijk van het type zaak, het slagingspercentage bij cold-case-onderzoeken laag is. Ongeveer één op de vijf cold cases of minder wordt opgelost. Ondanks dat niet alle respondenten hebben meegewerkt aan de enquete geeft het echter aanleiding tot bezorgdheid over de doeltreffendheid van coldcasewerk. Politieorganisatie zouden gemotiveerd moeten worden om cold-case managementsystemen te bouwen waar onder andere een registratie plaatsvindt van het aantal cold cases, de opgeloste cold cases en de hoeveelheid onderzoekstijd en middelen die zijn verbruikt. Dit als een eerste stap naar het verbeteren van coldcasepraktijken. Deze systemen zouden beter toezicht mogelijk maken van onderzoekers en het genereren van gegevens om de waarschijnlijkheid van het oplossen van zaken beter te bepalen op basis van kenmerken (verjaring, modus operandus etc).
Download hier de wetenschappelijke publicatie
