Opiniestuk Verenigde Staten over aanpak van cold cases: Een wereld van nabestaanden en te manipuleren cold casestatistieken.
De helft van de vermiste personen en moordzaken blijft onopgelost, maar pleitbezorgers in dit soort zaken zeggen dat erover praten kan helpen. Terwijl vurige politieke retoriek over misdaad online wordt verspreid, zijn er sinds 1980 naar schatting 270.000 gevallen van moord of vermissing in de Verenigde Staten cold cases geworden en komen er elk jaar duizenden onopgeloste zaken bij. Vaak wordt verwezen naar de politiek en wordt de schuld gegeven van het beleid van de ongereguleerde toegankelijkheid van wapens. Of misschien iets dat wijst op onderbezette en onder-gefinancierde wetshandhavingsinstanties. Ook verdovende middelen de schuld geven of de agressie bij mannen. Of de ineenstorting van het traditionele gezin. Of het generatietrauma. Als je ervan overtuigd bent dat sommige hiervan de schuldige zijn, ben je waarschijnlijk boos door de suggestie van de anderen. Maar het versterken van die verdeeldheid zaaiende berichten doet niets om het probleem aan te pakken en negeren hoe het de families van slachtoffers kan beïnvloeden is harteloos en uitbuitend.
Hoewel er geen universele definitie bestaat, wordt een zaak als cold case beschouwd als er geen aanwijzingen meer zijn, en meestal, nadat een lange periode is verstreken - meestal tussen een jaar en vier jaar, volgens het National Institute of Justice. Elke cold case is een onopgeloste misdaad, waardoor families achterblijven die al worstelen om een wereld te begrijpen die hun familielid heeft weggenomen om nog een ondenkbaar onrecht te verwerken: wanneer die tragedie schijnbaar vergeten is.
"Veel van deze families, een aantal van hen, stopte met hun wereld op de dag dat hun geliefde werd vermoord", zegt Ryan Backmann, oprichter en uitvoerend directeur van Project: Cold Case, een non-profitorganisatie die samenwerkt met gezinnen en wetshandhavers om cold cases op te lossen. Een belangrijk onderdeel is cold cases publiciteit te geven. Backmanns vader werd in 2009 vermoord in Jacksonville, Florida, en hij startte Project: Cold Case in 2015. Hij ontdekte dat het helpen van andere families die met verlies worstelen genoegdoening gaf, maar daarentegen wordt hij vaak herinnerd aan zijn eigen verdriet. "Elke keer dat ik jarig ben, elke keer dat er een vakantie is, worden die herinneringen en wat we missen naar voren gebracht", zei Backmann. Hij sprak op het eerste jaarlijkse Cold Case Symposium, dat op 23 september jl. tijdens de National Forensic Science Week werd gehouden in het New College of Interdisciplinary Arts and Sciences op de West-campus van ASU.
Lauren Weidner, professor aan de School of Mathematical and Natural Sciences, organiseerde het evenement. Ze richt zich het liefst op belangenbehartiging en bewustwording. "Niemand wil dat zaken een cold case worden. Er zijn waarschijnlijk een heleboel verschillende redenen waarom ze dat deden. En er zijn waarschijnlijk veel mensen die andere mensen de schuld geven', zei Weidner. "Het schuldspel spelen helpt nooit echt iets vooruit." Mensen mogen aannemen, zoals ik deed, dat wetenschappelijke en technologische vooruitgang in de loop van de tijd zouden helpen de goedkeuringspercentages te verbeteren, maar volgens het Murder Accountability Project zijn ze de afgelopen 60 jaar gedaald. Vorig jaar werd iets meer dan de helft van de ruim 14.000 moorden opgelost, vergeleken met ruim 70% in 1980 en bijna 85% in 1965.
Alleen het bepalen van een nauwkeurige telling van cold cases is een uitdaging. Deze cijfers zijn gebaseerd op het Uniform Crime Report van de FBI, dat slechts zo nauwkeurig is als de informatie die wordt verstrekt door instanties. Inmiddels heeft de American Civil Liberties Union gewaarschuwd dat deze kunnen worden gemanipuleerd. Er zijn meer dan 18.000 wetshandhavingsinstanties in de VS en zonder standaarddefinitie van cold cases dienen afdelingen cijfers in bij de FBI op basis van verschillende criteria.
Om het gebrek aan transparantie van politiegegevens aan te pakken, dat bijdraagt aan dit probleem en andere kwesties van politieaansprakelijkheid, heeft het Vera Institute of Justice een index voor politiegegevenstransparantie gecreëerd. Het instituut kende eerder dit jaar scores toe aan 94 steden en provincies, die een kwart van de Amerikaanse bevolking beslaan met dezelfde criteria voor misdaadrapportages die worden gebruikt om cold cases op te sporen. Veertien jurisdicties kregen een nul omdat ze helemaal geen informatie verstrekken. Op een schaal van 100 was de mediane score 44. Het niet rapporteren van deze informatie maakt het onmogelijk om de volledige omvang van het probleem te begrijpen en wat het moeilijker maakt om het aan te pakken.
Hoe we ook kiezen om te tellen, duizenden gezinnen blijven elk jaar achter zonder uitleg, geen sluiting en niets dan eeuwigdurend verdriet. Het aantal cold cases zal nooit nul zijn. Ondanks wat we op televisie zien, zijn zaken soms onoplosbaar. Er is geen bewijs. Er treden geen getuigen op. Maar soms kan alleen het doorgeven van informatie al een impact hebben. Zoals de borden in de metro van New York zeggen: "Als je iets ziet, zeg dan iets", zei Weidner. "We hoeven niet per se een miljoen mensen te bereiken, we moeten er slechts eentje te bereiken", zei Backmann. "Maar misschien moeten we er een miljoen doorheen doen om die te bereiken."
Er moet meer kunnen worden gedaan dan wachten op die kans van één op een miljoen dat een getuige naar voren komt na jaren van stilte. Ik pleit echter niet voor meer geld. Project: Cold Case pleit ervoor dat afdelingen een speciale Cold Case-eenheid hebben. Volgens het National Institute of Justice doet slechts 7% van de afdelingen dat tegenwoordig. Ik leg ook niet de enige schuld bij de politiediensten, hoewel het opbouwen van vertrouwen in de gemeenschap en het bieden van meer gegevenstransparantie waarschijnlijk de goedkeuringspercentages zouden verbeteren.
We moeten de politiek van het debat over "law and order" doorbreken en ons concentreren op het aanpakken van dit groeiende probleem van cold cases.
Zo is het een mogelijkheid de Facebook-pagina van Project: Cold Case leuk te vinden en kun je het bereik vergroten. Lees meer over de cold cases in de woonomgeving en / of lokale afdelingen een toegewijd cold caseteam hebben om onderzoeken voort te zetten. Vraag teamleiders om prioriteit te geven aan gegevenstransparantie en cold cases. En de volgende keer dat er uitgebreide berichtgeving is over een enkele onopgeloste tragedie, bedenk dan hoe die aandacht van invloed kan zijn op de families van zoveel anderen wier wereld stopte terwijl de rest van de wereld doorging.
Bekijk het opiniestuk
Bekijk de website speciaal over Politie en transpiratie in gegevens
Bekijk Project Cold Case
Bekijk Arizona State University
