Voormalig marineman past Investigative Genetic Genealogy toe. Bewijsmateriaal lag al 40 jaar onaangetast in bewijskamer.
Het kwam neer op een paar haarlokken op een haarborstel. Het materiaal lag bijna 40 jaar in een bewijskamer. Agenten van Fort Bend County nabij Houston in de Verenigde Staten hadden het lichaam van een vrouw - niet meer dan een skelet - gevonden in een weiland. Ze had een rode spijkerbroek, een 'Ocean Pacific'-T-shirt, een gele sigarettenaansteker, twee sporttassen. Ze had wat tandheelkundig werk laten doen, maar haar tanden waren natuurlijk en in goede staat. In het mortuarium konden medische onderzoekers geen duidelijke tekenen van geweld vinden. Niemand heeft het lichaam opgeëist. Uiteindelijk werd het begraven op een begraafplaats, waar het al tientallen jaren heeft gelegen.
In 2020 begon rechercheur Scott Minyard de achterstand in cold cases te doorzoeken. Minyard was in 2014 bij de recherche gekomen na een carrière bij de Amerikaanse marine en daarna bij het politiekorps in Wyoming en Austin County. Hij zou met pensioen gaan, maar raakte geïntrigeerd toen de toenmalige sheriff vacatures uitzette voor rechercheurs. Minyard had geholpen bij het oplossen van twee cold cases tijdens zijn verblijf in Austin County. Binnen zijn huidige werkplek trof hij een achterstand aan van ongeveer 75 cold cases. Toen hij het bewijsmateriaal tevoorschijn haalde, vond hij de sporttassen, de kleren - en een oude haarborstel, vol haar. Als Minyard er niet was geweest, was de zaak misschien over het hoofd gezien.
Door een toename van het aantal moorden in Texas en omgeving daalde het oplossingspercentage. In 2020 was er ook de noodzaak om een cold case-eenheid op te zetten. Nog steeds in de Verenigde Staten een bijzondere zet, omdat een groot van de lokale politiekorpsen geen specifiek cold caseteam heeft. Zo zou de staat van Texas een achterstand hebben van meer dan 20.000 cold case moorden die teruggaan tot 1980. Echter ontbreekt het aan een totaaloverzicht met daarin een uitsplitsing per provincie. Ambtenaren konden in die tijd de lijst niet aanleveren omdat de informatie simpelweg ontbrak. De schatting werd uiteindelijk gedaan op basis van de informatie via een forensisch expert.
Cold cases, ook die waarbij niet-geïdentificeerde slachtoffers betrokken zijn, hebben vaak een lagere prioriteit. Daarbij ontbreekt het vaak aan mensen, middelen en geld. Departementen in de hele staat melden duizelingwekkende achterstanden. In Houston moeten vier tot zes cold caserechercheurs worstelen met meer dan 560 cold cases. Op de afdeling Vermiste Personen hebben negen tot elf onderzoekers de afgelopen vijf jaar jaarlijks met bijna 10.000 gevallen van vermiste personen te maken gehad. De enige parttime rechercheur moordzaken van Harris County Sheriff's Office die belast is met het beoordelen van cold cases heeft een achterstand van meer dan 650 zaken. Bijna 40 daarvan zijn naamloze John en Jane Does. Het aantal rechercheurs wat aan cold cases werkte in 2020 was veel minder in vergelijking tot 2012. Het aantal zaken is toegenomen en het aantal specialisten afgenomen. De tol die er voor wordt betaald is duidelijk: Gezinnen krijgen geen antwoorden en als zaken onopgelost blijven, worden moordenaars niet gepakt.
Ondanks alle achterstanden is rechercheur Minyard aan de slag gegaan met de stukken van overtuiging. Hij stuurde het haar voor onderzoek aan een niet-commercieel forensisch laboratorium. De eerste pogingen mislukten; het haar had geen wortels. Daarna probeerden ze een andere methode - en die werkte. 'En bam, ze hebben een DNA-profiel,' zei hij. Hij gaf het profiel aan een genetische genealoog die het profiel uploadde naar een stamboomwebsite en op zoek ging naar mogelijke familieleden. Weken later vertelden ze hem dat ze een mogelijke broer hadden gevonden, die in Nebraska woonde, en een vrouw die misschien een zus was. Ze woonde in het nabijgelegen Damon. Hij belde een man die de broer van het slachtoffer zou kunnen zijn, met een vraag: was een familielid van hem vermist?
Ja, reageerde de man. Zijn zus, Peggy Anne Dodd.
De familie vertelde dat ze samen waren opgegroeid in de jaren '60 en '70. Hun moeder werkte om hen te ondersteunen en verkocht abonnementen voor de Wall Street Journal. Maar ze pendelde dagelijks van Fort Bend naar het centrum van Houston en was zelden thuis. Peggy's leven nam een heel andere koers: ze was lief en aardig, herinnerde de familie zich. Een getalenteerde atleet die dol was op tekenen. Foto's uit die tijd toonden haar lachend en ontspannen, liggend op een bank met hun moeder. Maar het probleem was haar tienerjaren. Ze spijbelde van school. Kreeg verkeerde vrienden, gebruikte medicijnen en verbleef in particuliere psychiatrische instellingen. Ze trouwde en kreeg een zoon, maar de verbintenis brak na vijf jaar en ze verloor de voogdij over het kind. Ondanks dat probeerde ze haar zoon te vinden. Toen plotseling werd Peggy Anne Dodd ergens na Pasen in 1984 vermist. Haar moeder meldde de verdwijning van Dodd aan de politie van Houston. Haar broers en zussen gaven het op en hun moeder is uiteindelijk gestorven zonder te weten wat er is gebeurd.
Toen kwam het telefoontje van de oud marineman Minyard. Hij wilde DNA verzamelen en kijken of de onbekende dode wellicht Peggy Anne Dodd was. Een boer had de overblijfselen in december 1984 gevonden tijdens het zoeken naar zijn vee. Er was niet veel meer over; een schedel en enkele andere botten verspreid over het veld. Samen met de kleding en sporttassen. Minyard uploadde het DNA naar een website en de genealoog met wie hij samenwerkte beoordeelde het monster. Weken na het eerste telefoontje had hij antwoord. Het bleek een match te zijn. Het slachtoffer was net voor haar 29e verjaardag overleden. Ze had geen waterflessen bij zich - ze stierf waarschijnlijk aan uitdroging, zei Minyard.
De familie was ontsteld over de gebrekkig communicatie tussen de politiekorpsen en waarom dit allemaal zo lang heeft moeten duren. Ook bleek nog eens dat de restanten van het lichaam van het slachtoffer vlakbij waren begraven bij haar familie. Al die tijd lag ze op het kerkhof, slechts een paar kilometer verderop.
