Waarom geen officieel persbericht of -conferentie voor succes Politie Nederland in cold case onderzoek? Waarom wel Paywall-artikel?
De eenheid Rotterdam binnen Politie Nederland heeft een enorm succes geboekt in de onopgeloste zaak rond Bertus Broek en Patricia van Blarcum. Eindelijk hebben nabestaanden antwoorden op vragen. Het mooie resultaat is echter niet terug te vinden als officieel persbericht of een persconferentie, maar achter een zogenaamde Paywall van dagblad De Telegraaf. En dus is het succes niet voor iedereen direct beschikbaar. Juist dit soort resultaten kunnen voor andere nabestaanden een voorbeeld zijn om vol te houden, voor professionals om door te zetten en voor misdaadjournalisten en burgerparticipanten te blijven investeren om nieuwe informatie te vergaren. De adviseurs Opsporingscommunicatie hadden hierin een belangrijke rol kunnen spelen vanuit hun professie. Ook hadden het ministerie, justitie en politie kunnen laten zien welke investeringen worden gedaan bij de aanpak van cold cases. En als laatste: eventuele personen met belangrijk informatie (getuigen/ / tipgevers) kunnen wellicht over de streep worden getrokken om toch hun informatie te delen als wordt gezien hoe belangrijk een oplossing kan zijn voor nabestaanden. Een gemiste kans om de aanpak van cold cases en vermiste personen vol in de schijnwerpers te zetten. Een gemiste kans om het politieke bestuur en het departement te laten zien waar de professionals op de werkvloer toe in staat zijn binnen de beperkte huidige mogelijkheden rond mensen, middelen en geld. En dat verdere investeringen nodig zijn om nog meer nabestaanden van antwoorden te voorzien.
Paywalls zijn vaker te zien bij mediaberichten rond cold cases en vermiste personen. Vaak genoeg is het een geautomatiseerd proces van de mediadienst, soms is het bewust uit een commercieel belang als tegenhanger van het maatschappelijk verantwoord ondernemen. Wellicht is het voor justitie en politie een overweging om officiële persberichten - en conferenties in stand te houden en de mediadiensten vooraf uit te nodigen voor dit soort successen in het werkveld van cold cases en vermiste personen. Daarnaast kunnen de (grote) mediadiensten overwegen maatschappelijk verantwoord ondernemen toe te passen als het gaat om cold cases en vermiste personen, juist om de nabestaanden te ondersteunen bij hun strijd om antwoorden.
Dit neemt niet weg dat justitie en politie een succes hebben geboekt. Nu na ruim dertig jaar is duidelijk wie Bertus Broek en Patricia van Blarcum uit Rotterdam heeft vermoord, aldus een artikel in de Telegraaf. Op zaterdagmorgen 16 maart 1991 vinden familieleden de levenloze lichamen van de 23-jarige Patricia van Blarcum en de veertigjarige Bertus Broek. In een flat in Rotterdam zijn ze doodgeschoten en daarna verminkt met een mes. De recherche denkt dat het om een ruzie in het drugsmilieu zou kunnen zijn. Het politieonderzoek loopt vast en de dood van Bertus en Patricia wordt een zogeheten cold case.
Met de kennis van nu blijkt het te gaan om een lening die het duo fataal werd. Een lening die dader Arthur A. moeilijk kon terugbetalen aan Bertus. Een ruzie daarover liep volledig uit de hand. Bertus werd doodgeschoten. En Patricia, die toevallig bij hem op bezoek was, ook. Arthur A. was meteen na de moorden naar Indonesië vertrokken. Dat hij nu toch als dader is ontmaskerd, komt doordat iemand uit zijn vroegere kring met het cold caseteam is gaan praten. Deze vrouw heeft gezien dat Arthur op de bewuste avond met bebloede kleding thuiskwam. Zij hielp ook mee met het wegmaken van het vuurwapen. Dat werd vanaf de Van Brienenoordbrug in de Maas in Rotterdam gegooid.
Arthur A. is in december 2021 overleden. Er komt dus geen strafzaak. Toch is de moeder van Patricia van Blarcum blij. "Ik heb geschreeuwd en gehuild", vertelt ze aan de Telegraaf. "Ik ben het coldcaseteam zo dankbaar dat ze niet hebben opgegeven. Wat ik altijd al wist, staat nu vast: Patricia was een volkomen onschuldig slachtoffer. Ze was op de verkeerde plek, op het verkeerde tijdstip."
Het cold caseteam van de politie kreeg eind vorig de vermoedelijke dader in het vizier, maar die kwam plotseling te overlijden. ,,Frustrerend”, reageert René Bergwerff, leider van het cold caseteam van de eenheid Rotterdam. Hij doet in De Telegraaf uitgebreid uit de doeken hoe zijn onderzoeksteam uitkwam bij verdachte Arthur A. die in 2020 in Indonesië bleek te verblijven. ,,We waren zo ver dat we hem op de Nationale Opsporingslijst wilden laten zetten, zodat we hem zouden kunnen aanhouden als hij een ander land in zou willen. Als je dan zo ver bent met het onderzoek dan is het wrang om te vernemen dat de man die je wil pakken, is overleden.”
Bekijk het mediabericht
Bekijk toelichting op mediabericht Rijnmond Media
Bekijk toelichting op mediabericht AD
