De eerste stap naar een publiek-private samenwerking rond de cold cases en vermiste personen is gezet. Aan het woord een vrijwilliger.
Eerder is al aandacht geweest voor de rol van de vrijwilliger bij de aanpak van cold cases en vermiste personen en de wensen van de politiek bij de inzet van deze groep (zie hier en hier ). Dat er nog enorm veel werk ligt voor het politieke bestuurlijke veld is ondertussen wel duidelijk: de Tweede Kamer en de minister moeten doorpakken op het dossier cold cases en vermiste personen. Het gebrek aan geld, mensen en middelen is enorm en de nabestaanden staan achterin de rij, te lang wachtend op antwoorden. Het Openbaar Ministerie en de Nationale Politie doen nog te weinig als het gaat om het delen van kennis en ervaring: burgerparticipatie blijkt een enorme toegevoegde waarde bij de aanpak van cold cases en vermiste personen. Het is allang niet meer dat de exclusieve kennis(monopolie) rond de aanpak van cold cases en vermiste personen alleen bij het opsporingsapparaat ligt. Sterker nog, gezien de huidige inrichting van de cold caseorganisatie (voorziening cold cases en vermiste personen)