Nieuwe beroepsgroep: Accredited Investigative Genetic Genealogen (AIGG). Op weg naar internationale normen voor toepassing.
De forensische ontwikkelingen rond cold cases en vermiste personen gaan razendsnel. Zeker Investigative Genetic Genealogy zorgt voor een enorm oplossingspercentage in het buitenland. Inmiddels is het een hele nieuwe tak geworden binnen de aanpak van cold cases en vermiste personen en worden allerlei organisaties opgericht, zoals de Investigative Genetic Genealogy Accreditation Board (IGGAB). De organisatie speelt in op de dringende behoefte aan ethische normen en bewijs van bekwaamheid in dit zich snel ontwikkelende veld door professionele normen en een onderzoeksproces te ontwikkelen waarmee aanvragers een Accredited Investigative Genetic Genealoog (AIGG) kunnen worden. De oprichting van een AIGG-programma heeft tot doel:
- Bouw het publieke vertrouwen op op het gebied van onderzoekende genetische genealogie
- Zorg ervoor dat gecertificeerde beoefenaars bekwaam en ethisch zijn, en
- Zorg voor verantwoording als een beoefenaar onder de normen valt.
- Achtergrond: de behoefte aan normen en certificering.
Sinds Investigative Genetic Genealogy in 2018 opkwam als een nieuw hulpmiddel voor wetshandhaving, is er een roep om professionele richtlijnen en het vermogen om de kennis, vaardigheden en ethische overwegingen te testen die nodig zijn om bekwaam en ethisch te oefenen in dit nieuwe veld. IGGAB ontwikkelt een accreditatieprogramma dat zowel professionele standaarden als een bijbehorend bekwaamheidsexamen zal omvatten om ervoor te zorgen dat deze tool kan blijven worden gebruikt. Dit terwijl het vertrouwen van het publiek wordt behouden door de behoeften aan openbare veiligheid en legitieme zorgen voor privacy in evenwicht te houden. Met input van IGG-beoefenaars, forensische wetenschappers, Openbaar Ministerie, politie en anderen, zullen deze normen en het certificeringsproces ervoor zorgen dat IGG een krachtig en ethisch instrument blijft voor het bereiken van gerechtigheid.
IGGAB moedigt de overheid ook aan om de AIGG-standaard te gebruiken als vervulling van elke licentievereiste die ze hebben opgelegd aan onderzoekende genetische genealogen. Op die manier hoeven ze hun eigen normen niet te ontwikkelen en kunnen ze erop vertrouwen dat personen die volgens deze normen zijn gecertificeerd, zowel bekwaam als ethisch zijn.
In een verdieping stelt het IGGAB het volgende: Onderzoeksgenealogie (IGG) is aangekondigd als de grootste onderzoeksdoorbraak sinds de invoering van DNA voor forensische doeleinden. Honderden voorheen hardnekkige zaken zijn opgelost via aanwijzingen van IGG en de eerste strafzaken waarin IGG werd gebruikt om een verdachte te identificeren, hebben hun weg gevonden naar de rechtbanken. Naarmate de successen van IGG zijn toegenomen, neemt ook de vraag naar IGG-beoefenaars toe. Op dit kritieke moment voor IGG - waar het succes van de techniek is bewezen en de vraag naar beoefenaars toeneemt - is het absoluut noodzakelijk dat de relevante belanghebbenden een reeks normen en een certificering voor IGG-beoefenaars ontwikkelen. Om aan die behoefte te voldoen, is een organisatie opgericht, de Investigative Genetic Genealogy Accreditation Board en is een groep belanghebbenden bijeengebracht om te dienen als leden van de adviesraad om ervoor te zorgen dat er een breed scala aan expertise en opinie wordt ingebracht.
De organisatie schetst de redenen waarom IGG normen en certificering nodig heeft en wordt een overzicht gegeven van de normen en certificeringsvereisten die nodig zijn voor het veld. Er zijn vier redenen waarom IGG normen en een certificeringsexamen nodig heeft: gegevens-privacy, publiek vertrouwen, bekwaamheid en verantwoordingsplicht.
IGG omvat, net als alle vormen van genealogie, inherent toegang tot documenten en andere informatie over een verscheidenheid aan individuen, sommige levend en sommige dood. Stambomen die online en in gedrukte vorm worden gedeeld, bevatten informatie over mensen die niet hebben ingestemd met het delen van hun identiteit. Toch is alle informatie in deze stambomen afkomstig uit openbare registers en andere openbaar beschikbare informatie, inclusief documenten en foto's die vrijwillig zijn geüpload naar openbare databases. Het zou dus voor iemand moeilijk zijn om te beweren dat rechten zijn geschonden door die informatie op te nemen in een openbare stamboom. Hoewel alle informatie die over personen in een IGG-zaak wordt verzameld, eveneens afkomstig is van openbaar beschikbare informatie (of, in het geval van directe genetische verwantschap, van personen die toestemming hebben gegeven om die informatie voor IGG-doeleinden te delen), is in IGG het doel van het onderzoek het opsporen van een mogelijk gewelddadige crimineel, een niet-geïdentificeerd mens of 'Living Doe'. Bij IGG staat er dus meer op het spel. Het zou onverantwoordelijk en onethisch zijn als een IGG-beoefenaar geen stappen onderneemt om de informatie te beschermen van alle levende personen die in de stamboom van een IGG-zaak worden ontdekt.
Toch zijn er tot op heden geen normen die IGG-beoefenaars verplichten dit te doen.
Het succes van IGG tot nu toe, en het succes ervan in de toekomst, hangt grotendeels af van het vertrouwen van het publiek. Individuen kiezen ervoor om hun DNA-profielen toegankelijk te maken voor IGG-zoeken in FamilyTreeDNA en GEDmatch (de enige openbare genetische genealogiedatabases die momenteel IGG-zoeken mogelijk maken) en individuen kiezen ervoor om informatie openbaar te delen in overlijdensberichten en op sociale media. Veel van dat vertrouwen is afhankelijk van de bereidheid van het publiek om te geloven dat hun informatie wordt gebruikt in overeenstemming met de servicevoorwaarden waarmee ze akkoord gaan. FamilyTreeDNA en GEDmatch verzekeren gebruikers bijvoorbeeld dat als ze toestaan dat hun DNA-profielen worden gebruikt voor IGG-zoekopdrachten, alleen bepaalde, zeer ernstige gevallen van geweldsmisdrijven gebruik mogen maken van de informatie. Als een van die sites zou besluiten om die voorwaarden gewoon te negeren en toe te staan dat DNA-profielen van individuen worden gebruikt in een onderzoek naar bijvoorbeeld een kleine winkeldiefstal van tientallen jaren geleden of, actueler, een abortuszaak in Mississippi (zie eerder artikel op Cold Case Kennis Centrum) zouden gebruikers vrijwel zeker stoppen met het gebruik van hun DNA-profielen voor IGG-zoekopdrachten. Evenzo, als het publiek gelooft dat IGG wordt gebruikt om niet-ernstige misdaden te vervolgen, kunnen ze meer op hun hoede worden voor het openbaar delen van informatie op sociale media of in overlijdensberichten.
Nog zorgwekkender is dat als het publiek gelooft dat de IGG-beoefenaars routinematig de servicevoorwaarden van websites schenden, wetgevers kunnen ingrijpen en de toepassing helemaal kunnen verbieden, een stap die sommige staten al hebben overwogen. IGG-beoefenaars moeten zich houden aan de servicevoorwaarden als ze willen dat IGG blijft bestaan.
Naarmate de successen van IGG toenemen, neemt ook de vraag naar IGG-beoefenaars toe om cold cases op te lossen. Veel goedbedoelende personen hebben rechtstreeks contact opgenomen en zich vrijwillig aangemeld om politiediensten te helpen met zaken. Maar er is momenteel geen goede manier voor politiediensten - of andere organisaties die gebruik kunnen maken van IGG - om te weten of iemand een gekwalificeerde en ethische IGG-beoefenaar is. Er zijn hier zeker succesverhalen. Maar ook zijn verschillende gevallen bekend waarin goedbedoelende maar onervaren personen in het beste geval de tijd en het geld van een politiebureau hebben verspild, en in het slechtste geval een dergelijke zaak onherstelbaar hebben verpest. Om de reputatie van IGG te beschermen en ervoor te zorgen dat het een hulpmiddel blijft om te helpen bij de waarheidsvinding. Om eerlijk te zijn, moet er een manier zijn voor organisaties die IGG willen gebruiken om te weten dat de beoefenaars die ze inhuren zowel bekwaam als ethisch zijn.
Om als branche te overleven, moet er verantwoording worden afgelegd door IGG-beoefenaars over de drie zorgen die tot nu toe zijn opgemerkt. Zonder verantwoordingsplicht zou een IGG-beoefenaar die gegevensprivacy negeerde, de servicevoorwaarden schond en mislukte zaken deed, zich eenvoudigweg omdraaien en zijn diensten aanbieden aan een andere organisatie, die waarschijnlijk niet op de hoogte zou zijn van eerdere problemen met de beoefenaar. Net als andere gebieden waar veel op het spel staat, moet IGG een organisatie hebben die beoefenaars certificeert en hen vervolgens ter verantwoording roept als ze niet aan de normen voldoen.
Om deze vier problemen aan te pakken, is IGGAB begonnen met het ontwikkelen van een reeks normen en een certificeringsproces voor IGG-beoefenaars. IGGAB is van mening dat IGG een zelfregulerend veld moet zijn en het doel is om een robuust normen- en certificeringsregime te ontwikkelen dat het vertrouwen van het publiek en wetgevers zal winnen, zodat de overheid niet de behoefte zal voelen om eigen kaders te ontwikkelen, maar zal in plaats daarvan eventuele certificeringsvereisten uitbesteden aan IGGAB.
Het zullen normen zijn die betrekking hebben op bekwaamheid en ethiek. Alle IGG-beoefenaars die door IGGAB gecertificeerd willen worden, moeten kunnen aantonen dat ze - op een hoog niveau - de methodologie, tools en bewijsstandaard begrijpen die betrokken zijn bij IGG. De vaardigheidsnormen zullen dus betrekking hebben op alle componenten van het IGG-proces, van weten welke stappen moeten worden genomen in elke fase van een zaak tot begrijpen wanneer een lead klaar is om te worden doorgegeven en aan verificatie te worden onderworpen. De ethische normen gaan in op de unieke ethische kwesties waarmee IGG-beoefenaars in hun werk worden geconfronteerd. Van het naleven van de servicevoorwaarden en het handhaven van de vertrouwelijkheid tot de beperkingen van wat voor soort zaken in aanmerking komen voor IGG, deze normen zorgen ervoor dat elke door IGGAB gecertificeerde IGG-beoefenaar kan worden vertrouwd om te werken volgens de hoogste ethische normen.
Om een Accredited Investigative Genetic Genealogist (AIGG) te worden, moeten aanvragers niet alleen akkoord gaan met het werken volgens de normen, maar ook slagen voor een streng examen dat hun IGG-vaardigheden test. Omdat verschillende IGG-beoefenaars verschillende tools gebruiken, is het examen zo gesteld dat het algemene IGG-vaardigheden omvat die alle beoefenaars moeten demonstreren en een groot aantal specifieke vaardigheden, waarvan slechts een subset elke aanvrager moet aantonen te beheersen. AIGG's worden opgenomen in een database die beschikbaar wordt gesteld aan organisaties die gebruik maken van IGG-beoefenaars. Door op de database te vertrouwen, weten organisaties dat de beoefenaars die ze inhuren bekwaam en ethisch zijn.
Om ervoor te zorgen dat de normen in het veld worden gehandhaafd, ontwikkelt AIGG ten slotte een reeks disciplinaire maatregelen die van toepassing zullen zijn op AIGG's die niet aan de normen voldoen. Net als andere beroepen voorziet AIGG een gegradeerde reeks disciplinaire maatregelen, afhankelijk van de ernst en de hardnekkigheid van de overtreding. Op zijn best is IGG een methodologie die kan helpen gerechtigheid te bewerkstelligen - door aanknopingspunten te bieden die kunnen helpen bij het identificeren van menselijke resten, het van de straat halen van gewelddadige misdadigers, het verlenen van hulp aan slachtoffers van gewelddadige misdrijven en het vrijpleiten van onterecht veroordeelden.
Maar naarmate de successen van IGG toenemen, nemen ook de risico's toe die gepaard gaan met een niet-gereguleerd veld. Met de robuuste groep belanghebbenden waaruit IGGAB en haar adviesraad bestaat, is er alle vertrouwen dat de normen en het certificeringsregime dat wordt ontwikkeld ervoor zal zorgen dat IGG-beoefenaars bekwaam en ethisch zijn, zodat IGG nu en in de toekomst gerechtigheid kan blijven bieden.
Bekijk mediabericht aantallen opgeloste zaken forensische genealogie
Bekijk de dataset 2022
Bekijk de website The Investigative Genetic Genealogy Accreditation Board (IGGAB)
Bekijk manuscript "The need for standards and certification for investigative genetic genealogy, and a notice of action"
