WODC vertrouwt op informatie beleidsambtenaren departement Justitie & Veiligheid en Nationale Politie: Geen onderzoek nodig.
Het gaat goed met het (beleids)proces van de aanpak van cold cases en vermiste personen in Nederland. Dat is de conclusie van het Wetenschappelijk Onderzoeks- en Documentatie Centrum van het Ministerie van Justitie en Veiligheid. Ergo, uit onderzoek blijkt dat het (beleids)proces van de aanpak van cold cases en vermiste personen simpelweg te ingewikkeld is. Eerder is al gebleken dat dit proces een van de meest ingewikkelde beleidsprocessen is. De oplossing is om als (centrale) overheid de handen in de zakken te houden, er niet te veel aandacht aan besteden en dan waait zoiets vanzelf wel over. Waar men op het departement aan voorbij gaat is dat er nabestaanden en professionals zijn die staan te popelen om deze zaken op te lossen. En veel van deze zaken zijn daadwerkelijk op te lossen met de nieuwste forensische technieken.
Het probleem is echter dat de departementen niet over gaan tot een Programma, Project of Taskforce voor de aanpak van cold cases en vermiste personen. Resultaat: Door het gebrek aan mensen, middelen en geld overlijden nabestaanden zonder te weten wat er ooit met hun geliefde is gebeurd. Het moet duidelijk zijn dat de verantwoordelijke beleidsambtenaren nooit de minister van Justitie en Veiligheid naar de Tweede Kamer kan sturen met de mededeling: "We hebben er voor de nabestaanden en de professionals alles aan gedaan binnen onze mogelijkheden.".
Het WODC is verzocht om wetenschappelijk onderzoek te doen naar een van de meest ingewikkeld beleidsprocessen binnen de overheid en maatschappij. Het antwoord van het WODC is:
"De vraag over onderzoek naar cold cases en vermissingen hebben wij serieus besproken als mogelijke onderzoeksvraag. Het is besproken met verschillende beleidsmedewerkers van het ministerie van Justitie en Veiligheid, waaronder met degene die cold cases in haar portefeuille heeft. Zij heeft ook met de Politie overlegd. Hun reactie is dat zij voor nu het idee hebben dat zij goed zicht hebben op de vraagstukken die spelen en dat de Politie daarmee aan de slag is. Het kan zijn dat in de toekomst nog behoefte ontstaat aan onderzoek, bijvoorbeeld door de aanpak in andere landen te onderzoeken. Mocht die onderzoeksaanvraag bij het WODC binnenkomen, dan nemen wij dat uiteraard mee bij het opstellen van onze onderzoeksprogrammering."
De beleidsambtenaren van het departement van Justitie en Veiligheid geven dus aan dat zij een goed zicht hebben op de vraagstukken die spelen.
De politie heeft derhalve de beleidsambtenaren en daarmee de minister geïnformeerd dat men aan de slag is.
Hoe kan het dan zo zijn dat de minister van Justitie en Veiligheid spreekt van iets meer dan 1700 cold cases?
Hoe kan het dan zo zijn dat de minister van Justitie en Veiligheid geen gevalideerde lijst heeft van deze cold cases?
Het niet kunnen oplossen van cold cases en het vinden van vermiste personen ligt nagenoeg niet aan de Nationale Politie. Het is de centrale overheid, het departement van Justitie en Veiligheid samen met het WODC en de Inspectie Justitie en Veiligheid die zorgen voor een ongekende harde opstelling als het gaat om mensen, middelen en geld te geven om nabestaanden en professionals de antwoorden te geven in cold cases.
Bekijk een eerder artikel over het WODC
