Dossier kwijt. 9-jarige Peter Boland ruim 66 jaar geleden vermist. Zaak heropend, getuigen gehoord. Familie blij met ondersteuning.
Eerder werd op het Cold Case Kennis Centrum in een beschouwing uiteen gezet dat met de huidige digitale technieken een Cold Case Dashboard toch wel een noodzaak is om nabestaanden / gemachtigden dit aan te bieden. Ook met de huidige forensische technieken kan geen cold case of vermist persoon te oud zijn om te onderzoeken, zeker niet als er nog nabestaanden zijn die om antwoorden vragen. Nabestaanden maken helaas nog te weinig gebruik van gespecialiseerde cold caseadvocaten, particulier onderzoekers en andere professionals die de nabestaanden kunnen steunen richting de waarheidsvinding. Tot op heden heeft de centrale overheid geen middelen vrijgemaakt om een dergelijk Cold Case Dashboard te ontwikkelen, ofwel een digitale omgeving waar nabestaanden / gemachtigden de zaak in kunnen kijken en op de hoogte worden gehouden van de vorderingen in de zaak. Vaak genoeg blijft het bij een familierechercheur van de politie, maar verdere ondersteuning blijft vaak uit. Zo zijn er mogelijkheden om het dossier op te vragen, gerichte vragen te stellen over het onderzoek en kunnen particulier onderzoekers een absolute meerwaarde zijn om meer helderheid te krijgen in zelfde old cold cases. Het uitsluiten van scenario's maakt ook voor een belangrijk onderdeel uit van de aanpak van een cold case of vermist persoon.
Zo is een onderzoek naar een van de oudste cold cases in Nieuw-Zeeland zonder antwoorden geëindigd nadat een kleine jongen meer dan 66 jaar geleden op mysterieuze wijze verdween. Toch heeft de familie van Peter Boland enige afsluiting gevonden in het rapport van de lijkschouwer dat deze maand is vrijgegeven, De nabestaanden ontvangen eindelijk een officieel verslag van zijn overlijden. Peter Boland was nog maar negen jaar oud toen hij in augustus 1957 verdween op een boerderij nabij Ōpōtiki in de oostelijke Bay of Plenty van het noordelijke eiland van Nieuw Zeeland. Er is nooit een spoor van hem gevonden. Terwijl er destijds extra politiepersoneel werd ingezet om de boerderij en het omringende bos te doorzoeken, samen met 150 vrijwilligers, lijkt het erop dat Peters verdwijning niet als verdacht werd behandeld en niet werd onderzocht volgens de moderne normen.
Er lijken geen politiegegevens of dossiers te zijn bijgehouden, wat betekent dat iedereen behalve zijn familie het vermiste kind tot 2017 leek te zijn vergeten. De omstandigheden van Peter's verdwijning waren toen te zien in de televisieshow Sensing Murder, De Weekend Herald onthulde later de vermissing weer in het nieuws, waarop de politie een vermist personendossier heropende toen er nieuwe informatie aan het licht kwam. De Officier van Justitie en de cold caserechercheur Rob Lemoto vertelde de familie Boland dat hij vastbesloten was het schijnbare onvermogen om destijds een goed onderzoek te doen ‘recht te zetten’. Peter, die met zijn ouders en broer Gavin in Auckland woonde, was op vakantie op een boerderij in de Waioeka Gorge toen hij als vermist werd opgegeven door vier mannen die bij hem op het met struiken begroeide terrein verbleven. De mannen – van wie er drie nog in leven zijn en inmiddels in de tachtig zijn – zeggen dat Peter vermist werd op de ochtend van 31 augustus 1957, terwijl hij op zoek was naar paarden in de buurt van de boerderij.
De politie interviewde het overlevende trio, Ken Woods, zijn zwager Arthur Brasting en Peter Innes-Smith, evenals andere getuigen die bij de oorspronkelijke zoeking betrokken waren. Het onderzoek heeft uiteindelijk alle onderzoekslijnen uitgeput. Er was onvoldoende bewijs om de oorzaak van Peter's verdwijning vast te stellen of iemand te vervolgen, dus werd de zaak in 2020 overgedragen aan het kantoor van de hoofdlijkschouwer. Gezien het verstrijken van de tijd sinds 1957 hebben een aantal potentiële getuigen en/of geïnteresseerde partijen bij dit onderzoek zijn overleden of kunnen vanwege de zwakte de feiten geen bewijs leveren. Om die redenen besloot lijkschouwer Matthew Bates zijn bevindingen te doen op basis van het hem ter beschikking staande bewijsmateriaal, zoals getuigenverklaringen, in plaats van een hoorzitting te houden.
De drie mannen die door de politie werden ondervraagd, hadden allemaal verschillende herinneringen aan de laatste keer dat ze Peter levend zagen. Interviews met Kenneth Woods, die in december 2018 en mei 2019 met de politie sprak, konden vanwege zijn leeftijd en kwetsbaarheid niet worden afgerond. Maar hij vertelde de politie dat Peter Boland met Peter Innes-Smith en hemzelf op de boerderij was geweest op zoek naar paarden. De twee mannen lieten Peter achter op een open plek vlakbij een rivieroever en zeiden hem te wachten terwijl ze bleven zoeken, zei Woods. Toen ze terugkwamen, was hij weg. Woods zei dat ze ervan uitgingen dat Peter bij de andere twee mannen op de boerderij was, Arthur Brastings en wijlen Les Smith, maar beseften hun fout toen alle vier de mannen elkaar later ontmoetten. Vervolgens werd alarm geslagen en begon de zoektocht. Arthur Brasting, de zwager van Woods, werd in december 2018 ook geïnterviewd. Zijn herinnering was dat Peter Boland op zoek was naar paarden, maar met Les Smith en hemzelf (niet Woods en Innes-Smith). Toen ze paarden bij de rivier vonden, zei Brasting dat ze Peter te voet hadden gestuurd om het de anderen te vertellen. Peter Innes-Smith had een heel andere herinnering. Hij herinnerde zich een vroege ochtend toen hij Woods te paard de boerderij uit zag komen, terwijl Peter achter hem zat. “Van daaruit ging de heer Innes-Smith een andere kant op dan Woods en Peter die ‘verder een steile bergkam op gingen’. Dat was de laatste keer dat getuige Innes-Smith zich herinnert dat hij Peter had gezien.’
Destijds besloeg de boerderij ergens tussen de 5000 en 10.000 hectare land, beschreven als ‘ruig land’, met een mix van steile heuvels en diepe valleien bedekt met struiken en varens. Door de boerderij lopen een rivier en beken. De vier mannen sloegen alarm en ondanks een uitgebreide zoekactie in 1957 werden geen lichaam, stoffelijke resten, kleding of voorwerpen van persoonlijke aard van Peter gevonden. In zijn bevindingen die deze maand zijn vrijgegeven, zei lijkschouwer Bates dat “waar Peter heen ging een mysterie blijft”, maar het was waarschijnlijk dat de 9-jarige stierf op de boerderij, niet ver van de plek waar hij voor het laatst was gezien. ‘
De zoekacties begonnen op de ochtend van Peters verdwijning. Deze zouden gesproken oproepen hebben omvat. Er is geen reactie van Peter ontvangen”, zei lijkschouwer Bates. “Peter werd het zwijgen opgelegd vanwege een ongeluk of om een onbekende reden, of hij slaagde erin buiten gehoorsafstand te reizen van degenen die naar hem zochten.” Lijkschouwer Bates overwoog meerdere scenario's. De eerste was dat Peter gedesoriënteerd raakte en verdwaalde op de boerderij, en uiteindelijk bezweek aan de elementen of een ongeluk kreeg, zoals een val, waardoor hij gewond werd of de dood vond. Of Peter werd door toedoen van iemand anders slachtoffer, hetzij per ongeluk, hetzij door een ‘onwettige daad’, en zijn lichaam werd vervolgens verborgen of weggegooid. “Er is geen overtuigend bewijs beschikbaar om dit scenario te ondersteunen”, zei de lijkschouwer. “Dit is een onwaarschijnlijk scenario, aangezien er meerdere individuen nodig zouden zijn om samen te zweren, om te voorkomen dat anderen Peter zouden lokaliseren tijdens de grootschalige zoektocht die daarop volgde.” De lijkschouwer hield ook rekening met de mogelijkheid dat, in elk van de mogelijke scenario’s, wilde varkens het lichaam van Peter ontdekten. “Ze zouden er geen moeite mee hebben om binnen een paar dagen elk spoor ervan te verwijderen.” Hoewel er onvoldoende bewijs was om de doodsoorzaak vast te stellen, stelde lijkschouwer Bates officieel vast dat Peter overleden was – meer dan 66 jaar nadat hij voor het eerst vermist werd.
“Hoewel er vele jaren zijn verstreken, leeft de herinnering aan Peter als jonge jongen vol energie, enthousiasme en gevoel voor avontuur voort door degenen die hem kenden”, zei lijkschouwer Bates, terwijl hij zijn condoleances betuigde. ‘Peters familie zocht naar definitieve zekerheid en een of andere vorm van officieel verslag. Met de uitgifte van deze bevindingen kan een overlijdensakte volgen. Ik hoop dat dit voor hen een afsluiting zal betekenen.” Gavin Boland vertelde dat het teleurstellend maar niet verrassend was dat veel vragen over de dood van zijn broer onbeantwoord blijven, gezien het verstrijken van de tijd. “Het zou geweldig zijn geweest om zijn lichaam gevonden te hebben, vanuit ons perspectief”, zei Gavin Boland. “Het is gewoon jammer dat mijn moeder [de overlijdensakte] nooit heeft gezien, omdat er nooit een goede dienstverlening was als nabestaande en er geen formeel bewijs van overlijden was. “Na zo’n lange tijd was dit meer dan we ooit hadden verwacht, dus we zijn erg dankbaar voor de inspanningen van alle betrokkenen.”
Bekijk mediabericht
Zie eerder artikel over Cold Case Dashboard
