Een van de vele brieven in Franse beruchte cold case leidt via DNA naar verwarde vrouw. Familie blijft geloven in oplossing via DNA.
De druk wordt in Nederland groter als het gaat om het instellen van een landelijk cold caseteam. Zeker nu een meerderheid van de politieke partijen hiermee instemmen. Het eerste wat het landelijke cold caseteam dient te doen is het opzetten van een Taskforce om de kindermoorden in Nederland en de grensregio's te gaan onderzoeken. Zeker met de forensische mogelijkheden is het mogelijk om kindermoorden vanaf 1960 te onderzoeken, mits de stukken van overtuiging door justitie, politie en de forensische diensten zijn bewaard. Dat het onderzoek naar onopgeloste kindermoorden (en -vermissingen) kan lonen, blijkt wel uit de hoeveelheid opgeloste zaken in het buitenland.
In Frankrijk is de kindermoord op Grégory Villemin in 1984 een nationaal trauma. Nog steeds wordt onderzoek verricht naar tips en stukken van overtuiging. Netflix heeft er een miniserie van gemaakt onder de titel "Who killed little Gergory?" De nieuwste ontwikkeling is dat een verwarde vrouw toegaf de auteur te zijn van een van de anonieme brieven die zijn gestuurd naar de grootouders van de kleine Grégory Villemin. Deze 4-jarige jongen die op 16 oktober 1984 dood werd aangetroffen in de wateren van Vologne, gelegen in het noordoostelijke kwadrant van Frankrijk, Luxemburg, Duitsland en Zwitserland. En hetzelfde Franse Vogeze waar Jos Brech, veroordeeld voor de dood van Nicky Verstappen, verbleef als bush-crafter in het dorpje Sainte-Marie-aux-Mines, ongeveer 50 kilometer ten oosten van Vologne.
Al bijna veertig jaar achtervolgt de dood van de kleine Grégory Villemin de Vogezen. Wie heeft deze kleine vierjarige jongen vermoord die aan handen en voeten vastgebonden werd gevonden in de wateren van Vologne? Dit is een van de meest gepubliceerde ‘cold cases’ in bijna veertig jaar. Hieruit blijkt dat de onderzoekers veel verwachtten van een nieuwe expertise, die van ouderlijk DNA.
Een brief die op 24 juli 1985 naar de grootouders van de kleine Grégory werd gestuurd, vermeldde onder andere: "Volgende slachtoffer, Monique [de voornaam van de grootmoeder moeder] ". In 2021 werd het opnieuw geanalyseerd. Het op de brief aangetroffen DNA werd vervolgens vergeleken met dat van de duizenden genetische vingerafdrukken die zijn opgenomen in het National Automated Genetic Fingerprint File (Fichier national automatisé des empreintes génétiques - FNAEG).
En het DNA heeft gesproken. Volgens journalisten hebben de onderzoekers de auteur van een van de brieven kunnen achterhalen. Dit is een Guadeloupeër die in Parijs woonde op het moment dat zij haar brief stuurde. Ze werd ooit veroordeeld wegens fraude. De verdachte gaf tijdens haar verhoor over de DNA-match de feiten toe en beweerde geen enkel verband te hebben met de zaak van Gregory, behalve dat het haar fascineerde. Tegenwoordig riskeert ze niets meer op crimineel gebied.
Deze ontdekking lijkt misschien teleurstellend in die zin dat het niets vertelt over de dood van de kleine Grégory op 19 november 1984. Het feit dat de verdachte de feiten toegaf, toont echter aan dat er hoop blijft bestaan op het oplossen van het mysterie van de dood van dit kind, vooral dankzij het DNA van familieleden.
“Dit bewijst dat we gelijk hadden om in deze DNA-beoordelingen te geloven”, verheugde Christine Chastant-Morand, advocaat van Grégory’s ouders, tegen journalisten. Zoveel jaren later zien we dat de hoop op DNA is gevestigd. Dankzij de vooruitgang in de wetenschap kan de tijd ons helpen. Jean-Marie en Christine Villemin geloofden er terecht in en blijven doorgaan."
De zaak heeft de afgelopen decennia diverse malen het nieuws gehaald door bizarre ontwikkelingen. Over de zaak is een Wikipediapagina gemaakt en is een boek verschenen van een voormalige verdachte in de zaak.
